Tips για γονείς, εκπαιδευτικούς και θεραπευτές παιδιών με Υπερκινητικότητα.

Tips για γονείς εκπαιδευτικούς και θεραπευτές παιδιών με Υπερκινητικότητα.

 Κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει τον δικό του τρόπο διαχείρισης  συναισθηματικών αναγκών, μάθησης και  αλληλεπίδρασης. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι τους οποίους μπορεί να εφαρμόσει ένας γονέας, εκπαιδευτικός ή θεραπευτής με τους οποίους μπορεί να  ευοδώσει την καλύτερη επικοινωνία και αντιμετώπιση  καθημερινών αναγκών και δυσκολιών  που προκύπτουν, στην αλληλεπίδραση του με  ένα παιδί με υπερκινητικότητα καθώς και να προλάβει τυχόν ανεπιθύμητες συμπεριφορές και καταστάσεις τόσο για τον ίδιο αλλά και για το παιδί:

Επικοινωνία.

Ø  Κοιτάξτε το παιδί στα μάτια πριν αρχίσετε να του μιλάτε. Αν δεν καταφέρετε να έχετε βλεμματική επαφή βεβαιωθείτε, ότι το παιδί κοιτάζει προς την κατεύθυνση σας.

Ø  Αναφέρετε το όνομα του παιδιού πριν απευθυνθείτε σε αυτό. Μην συνεχίσετε την πρόταση σας αν δεν έχετε την προσοχή του παιδιού.

Ø  Αγγίξτε το για να έχετε την προσοχή του. Σε περίπτωση που δεν ξέρετε αν το παιδί αντιδρά αρνητικά στο άγγιγμα μην δοκιμάσετε να το αγγίξετε.

Ø   Αν επιθυμείτε να κοιτάξει κάπου ξεκινήστε την πρόταση σας λέγοντας: «Κοίτα» και στην συνέχεια περιμένετε λίγο. Κατά τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιήστε λέξεις όπως «άκου», « νιώσε», «μύρισε» κ.λ.π.

Ø  Μιλήστε αργά, καθαρά και ήρεμα χρησιμοποιώντας μικρές και ξεκάθαρες εκφράσεις.

Ø  Περιορίστε τις επιλογές του σε δύο ή τρεις αποφάσεις.

Ø  Επιβραβεύεστε το με εκφράσεις όπως: « Είναι πολύ καλό αυτό που έκανες!», «Μπράβο σου!».

Ø  Αντιδράστε ήρεμα όταν το παιδί επιτυγχάνει κάτι.

Ø  Οι επιπλήξεις μερικές φορές είναι απαραίτητες.  Αν πρέπει να επιπλήξετε το παιδί να είστε σαφείς και ξεκάθαροι. Μην επηρεάζεστε από το συναίσθημα ή τον φόβο που πιθανόν να νοιώθετε. Χρησιμοποιήστε μικρά ολιγόλεπτα διαλείμματα σε αυτή την περίπτωση.

Ø  Αφιερώστε χρόνο στο παιδί για να μιλήσετε μαζί του και να σας πει πως αισθάνεται το ίδιο ή για να του λύσετε  απορίες που πιθανόν έχει (τουλάχιστον 15 λεπτά ημερησίως). Στιγμές όπως, όταν το παιδί σας κάθεται κοντά σας ή στην αγκαλιά σας είναι οι προτιμότερες.

Ημερήσιο Πρόγραμμα.

Ø  Προσπαθήστε να οργανώσετε το πρόγραμμα του  με τρόπο ο οποίος   είναι όσο το δυνατόν πιο αποδεκτός από το ίδιο το παιδί.

Ø  Ξυπνήστε το νωρίς το πρωί ώστε να αποφύγει την βιασύνη στην προετοιμασία του για το σχολείο.

Ø  Δημιουργήστε κάποιες «ήρεμες» περιόδους κατά την διάρκεια της ημέρας.

Ø  Βρείτε χρόνο που μπορείτε να μείνετε μόνοι σας με το παιδί π.χ. ένας περίπατος μόνο μαζί του, αντί με όλη την οικογένεια.

Ø  Θυμηθείτε, ότι η δομή του προγράμματος δεν έχει μόνο σχέση με την ώρα, αλλά με τον καθορισμό μιας συγκεκριμένης σειράς δραστηριοτήτων και γεγονότων, οι οποίες μπορούν να εναλλάσσονται, άλλα πάντα πρέπει να είναι γνωστές στο παιδί. Ένα υπερβολικά δομημένο πρόγραμμα μπορεί να κάνει το παιδί «άκαμπτο» και να περιορίσει πολύ την οικογένεια. Διαμορφώστε ένα δομημένο πρόγραμμα που ταιριάζει όσο γίνεται, και στους δύο.

«Δραστηριότητες Ηρεμίας».

Ø  Δώστε στο παιδί μικρά time-out (π.χ. 10’’). Δείξτε ότι δεν πρόκειται για τιμωρία, αλλά για ένα μικρό διάλλειμα που βοηθάει. Παροτρύνεται το παιδί να κάνει μαζί σας βαθιές αναπνοές.

Ø  Χαμηλώστε τον τόνο τις φωνής σας και μιλήστε απαλά και ήρεμα ακόμη και σε καταστάσεις που σας φαίνονται χαοτικές.

Ø  Τοποθετείστε το χέρι σας στον ώμο του παιδιού ή σε κάποιο άλλο σημείο που σας επιτρέπει να το αγγίξετε. Αγγίζοντας το απαλά σε ένα σημείο του δημιουργείτε ευχάριστο αίσθημα.

Ø  Παροτρύνεται το να ενώσει τις παλάμες του και να εφαρμόσει συνεχιζόμενη πίεση.

Ø  Αν είναι αρκετά ανήσυχο, προσπαθήστε να το  αγκαλιάσετε με τα δυο σας χέρια, εφαρμόζοντας λίγη πίεση.

Ø  Με τα χέρια σας πιέστε σταθερά το παιδί 10 φορές στους δυο του ώμους με φορά προς τα κάτω.

Ø  Αν μπορείτε, διαμορφώστε ένα όσο το δυνατόν πιο ήρεμο περιβάλλον. Η κλασσική μουσική (σε χαμηλή ένταση ) και μυρωδιές όπως η λεβάντα και η βανίλια ενδείκνυνται.

Ø  Μπείτε μαζί του  σε μία κούνια ή αιώρα και αγκαλιάστε το.

Ø  Βάλτε το παιδί σε μία θέση κατά την οποία το κεφάλι βρίσκετε σε χαμηλότερη θέση  από της καρδιάς του.  Για παράδειγμα, ένα παιδί μικρής ηλικίας μπορεί να τοποθετηθεί με το κεφάλι προς τα πόδια σας ενώ εσείς κάθεστε. Μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να τοποθετηθούν κατά τον ίδιο τρόπο σε μία κούνια ή έναν καναπέ.

Ø   Κάντε το ένα ζεστό μπάνιο (συνίσταται πριν το σχολείο).

Ø  Τρίψτε ήρεμα κατά μήκος του μετώπου του, με το χέρι σας.

Ø  Κάντε ένα απαλό μασάζ στα πόδια, την πλάτη ή τα χέρια του παιδιού ,με τα δυο σας χέρια, εφαρμόζοντας μικρή αλλά σταθερή πίεση.

Ø  Δώστε στο του ευκαιρίες για κίνηση όταν έχει μείνει αρκετή ώρα σε καθιστή θέση.   π.χ. Ζητήστε του να κάνει κάτι για εσάς ή να σας φέρει κάτι.

Απτική αμυντικότητα.

Ø  Εφαρμόστε σταθερή και δυνατή πίεση όταν αγγίζετε το παιδί.

Ø  Αποφύγετε να το αγγίξετε   απαλά μόνο με τα δάχτυλα σας. Επίσης, αποφύγετε το γαργάλισμα και τα τσιμπήματα αφού μπορεί να φοβίσουν και να το αποσυντονίσουν.

Ø  Ενημερώστε το αν πρόκειται να το αγγίξετε.

Ø  Μετά το μπάνιο αφήστε το παιδί να σκουπιστεί μόνο του με μία τραχιά πετσέτα.

Ø  Αν το λούσιμο των μαλλιών αποτελεί πρόβλημα, αφήστε το να το κάνει μόνο του. Δώστε στο του να κρατάει μία πετσέτα πάνω από τα μάτια του, και επιλέξετε να το λούσετε απέναντι από έναν καθρέφτη ώστε να έχει γνώση για το πού θα το αγγίξετε.

Ø  Βεβαιωθείτε ότι υπάρχουν αρκετά διαφορετικά υλικά και υφές στο περιβάλλον του παιδιού με τις οποίες μπορεί να έρχεται σε επαφή, να παίζει και να μαθαίνει.

Ø  Δώστε στο παιδί να παίζει με χάντρες, αυτοκόλλητα, πηλό, άμμο υγρό σαπούνι, ταλκ, μπαλόνια κ.λ.π ή βάλτε μέσα σε υφασμάτινες σακούλες υλικά με διαφορετικό μέγεθος και υφή όπως φασόλια, φακές, άμμο κ.ά. Δώστε στο παιδί να πιάσει και να πιέσει τα υλικά αυτά μέσα από ευχάριστες δραστηριότητες έτσι ώστε να εξοικειωθεί.

Σχολική τάξη

Ø  Αν το παιδί κινείται αρκετά, δώστε του να καθίσει σε μία καρέκλα που επιτρέπει την κίνηση, σε ένα μαξιλάρι ή μία μπάλα γυμναστικής. Αυτή η στάση επιτρέπει την καλή έκταση της πλάτης και το βοηθά να γίνει πιο σταθερό ενώ παράλληλα του επιτρέπει την κίνηση.

Ø  Το μάσημα τσίχλας βοηθά τα παιδιά να συγκεντρωθούν στην εργασίας τους καθώς διεγείρει διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου.

Ø  Αν έχει απτική αμυντικότητα θα ήταν καλύτερο να καθίσει σε ένα θρανίο από όπου μπορεί να έχει απόσταση από άλλα παιδιά ώστε να μην νοιώθει ότι απειλείται   από τυχόν αγγίγματα άλλων παιδιών (π.χ. στο κέντρο της τάξης). Αν δεν έχει απτική αμυντικότητα μία θέση πιο κοντά στον εκπαιδευτικό ή ένα αρκετά ήρεμο παιδί  είναι καταλληλότερη.

Μπουρνάκα Αικατερίνη, Εργοθεραπεύτρια

Πηγή: http://www.4disabled.gr/archives/18141