Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ χρειάζονται κίνηση για να μάθουν.
Μία τακτική που χρησιμοποιούνταν χρόνια για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητα), ήταν οτι προκειμένου να μάθουν πρέπει να καθίσουν ακούνητα και να προσπαθήσουν να συγκεντρωθούν. Νέα ερευνητικά δεδομένα έρχονται να καταρρίψουν αυτή την άποψη, ενημερώνοντας πως ουσιαστικά, τα παιδιά αυτά, χρειάζονται κίνηση ώστε να μάθουν.
Στην πραγματικότητα, μικρές κινήσεις, όπως, οι νευρικές,επαναλαμβανόμενες κινήσεις, το στριφογύρισμα, το χτύπημα των ποδιών, το σύρσιμο με τις καρέκλες κ.ά., είναι ζωτικής σημασίας για να μπορέσει το παιδί να θυμηθεί οδηγίες και πληροφορίες και να ολοκληρώσει σύνθετες εργασίες. Η συγκεκριμένη έρευνα, έρχεται σε αντίθεση με τις παλαιότερες προσεγγίσεις μάθησης των παιδιών με ΔΕΠ-Υ και προτείνει την χρήση μέσων όπως μπάλες γυμναστικής αντί καρεκλών ή γραφεία με ενσωματωμένο διάδρομο αντί κλασσικών στατικών γραφείων, ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία της μάθησης.
Ο ερευνητής Mark Rapport, αναφέρει: "Οι τυπικές παρεμβάσεις είχαν στόχο την μείωση της υπερκινητικότητας. Αυτή η παρέμβαση είναι η ακριβώς αντίθετη, απο αυτό που πρέπει να ακολουθήσουμε για την πλειοψηφία των παιδιών με ΔΕΠ-Υ. Το νόημα, δεν είναι να αφήσουμε τα παιδιά να τρέχουν παντού μέσα στην αίθουσα, αλλά να τους παρέχουμε τον τρόπο για να διατηρήσουν, μέσω της κίνησης, το κατάλληλο επίπεδο διέγερσης που είναι απαραίτητο για τις γνωστικές δραστηριότητες".
Οι ερευνητές, κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα, έχοντας ερευνήσει 52 αγόρια ηλικίας μεταξύ 8 έως 12 ετών, απο τα οποία τα 29 ήταν διεγνωσμένα με ΔΕΠ-Υ και τα υπόλοιπα 23 δεν είχαν κάποια διεγνωσμένη αναπτυξιακή διαταραχή. Οι κινήσεις των συμμετεχόντων παιδιών βιντεοσκοπούνταν ενώ τα παιδιά έκαναν σύνθετες, γνωστικά, δραστηριότητες που δοκίμαζαν την "μνήμη εργασίας" τους, η οποία είναι ένα είδος βραχυπρόθεσμης μνήμης, που χρησιμοποιούμε όταν λύνουμε προβλήματα, δεχόμαστε και οργανώνουμε πληροφορίες και μαθαίνουμε.
Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι, οτι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δεν κινούνταν συνεχώς, όπως θα πίστευε κανείς, αλλά μόνο όταν έκαναν σύνθετες γνωστικές δραστηριότητες στις οποίες απαιτούνταν να χρησιμοποιήσουν την μνήμη εργασίας.
Συγκεκριμένα ο Μ. Rapport αναφέρει: " Αυτό που παρατηρήσαμε είναι πως τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ οργανώνονταν καλύτερα όσο περισσότερο κινούνταν (αφού διατηρούσαν το επίπεδο εγρήγορσης), σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παιδιά τα οποία όσο κινούνταν τόσο χειρότερα απέδιδαν στις εργασίες τους.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, δημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό "Abnormal Child Psycology" , και είναι ένα επιπλέον στοιχείο που φανερώνει οτι όλα τα παιδιά δεν μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο, και δεν πρέπει να εξαναγκάζονται να μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο. Οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας, δεν είναι δυνατόν να βοηθήσουν όλα τα παιδιά να μάθουν και γι΄αυτό νέες τακτικές χρειάζεται να ακολουθηθούν ( αντί για κλασσικά γραφεία, γραφεία που ευοδώνουν την κίνηση, αντί για καρέκλες μπάλες, αντί για μεμονωμένη, ομαδική διδασκαλία κ.λ.π.) ώστε να μπορέσουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ να μεγαλώσουν σε ένα περιβάλλον που τα βοηθά να ενσωματώσουν την διαδικασία της μάθησης.
Μπουρνάκα Αικατερίνη , Εργοθεραπεύτρια.
Πηγή:
Οι ερευνητές, κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα, έχοντας ερευνήσει 52 αγόρια ηλικίας μεταξύ 8 έως 12 ετών, απο τα οποία τα 29 ήταν διεγνωσμένα με ΔΕΠ-Υ και τα υπόλοιπα 23 δεν είχαν κάποια διεγνωσμένη αναπτυξιακή διαταραχή. Οι κινήσεις των συμμετεχόντων παιδιών βιντεοσκοπούνταν ενώ τα παιδιά έκαναν σύνθετες, γνωστικά, δραστηριότητες που δοκίμαζαν την "μνήμη εργασίας" τους, η οποία είναι ένα είδος βραχυπρόθεσμης μνήμης, που χρησιμοποιούμε όταν λύνουμε προβλήματα, δεχόμαστε και οργανώνουμε πληροφορίες και μαθαίνουμε.
Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι, οτι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δεν κινούνταν συνεχώς, όπως θα πίστευε κανείς, αλλά μόνο όταν έκαναν σύνθετες γνωστικές δραστηριότητες στις οποίες απαιτούνταν να χρησιμοποιήσουν την μνήμη εργασίας.
Συγκεκριμένα ο Μ. Rapport αναφέρει: " Αυτό που παρατηρήσαμε είναι πως τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ οργανώνονταν καλύτερα όσο περισσότερο κινούνταν (αφού διατηρούσαν το επίπεδο εγρήγορσης), σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παιδιά τα οποία όσο κινούνταν τόσο χειρότερα απέδιδαν στις εργασίες τους.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, δημοσιεύτηκαν στο Περιοδικό "Abnormal Child Psycology" , και είναι ένα επιπλέον στοιχείο που φανερώνει οτι όλα τα παιδιά δεν μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο, και δεν πρέπει να εξαναγκάζονται να μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο. Οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας, δεν είναι δυνατόν να βοηθήσουν όλα τα παιδιά να μάθουν και γι΄αυτό νέες τακτικές χρειάζεται να ακολουθηθούν ( αντί για κλασσικά γραφεία, γραφεία που ευοδώνουν την κίνηση, αντί για καρέκλες μπάλες, αντί για μεμονωμένη, ομαδική διδασκαλία κ.λ.π.) ώστε να μπορέσουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ να μεγαλώσουν σε ένα περιβάλλον που τα βοηθά να ενσωματώσουν την διαδικασία της μάθησης.
Μπουρνάκα Αικατερίνη , Εργοθεραπεύτρια.
Πηγή:
Science Alert, 2015., Kids with ADHD need to move in order to learn, research reveals. [online] Available at: <http://www.sciencealert.com/kids-with-adhd-need-to-move-in-order-to-learn-research-reveals> Accessed 30 May 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου